Опубліковувач

Bezrobotni cudzoziemcy

Gdy cudzoziemiec nie ma pracy, pobyt ma zalegalizowany, może zwrócić się do Powiatowego Urzędu Pracy o pomoc. Urząd oferuje wsparcie osobom bezrobotnym i poszukującym pracy w formie:
  • usługi pośrednictwa pracy – pracownik Urzędu może ci pomóc w skorzystaniu w ofert pracy, przedstawi też inne formy pomocy, z których możesz skorzystać np.: poradnictwo zawodowe, informacja zawodowa, pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy, udział w szkoleniach;
  • usługi poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej – doradcy zawodowi pomagają osobom mającym trudności z oceną własnych możliwości zawodowych, uczą korzystania z informacji o rynku pracy. Rozmowa z doradcą pomaga podjąć nowe decyzje zawodowe np. osobom, które chcą się przekwalifikować lub podjąć działalność gospodarczą;
  • pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy - masz szansę zdobyć umiejętności z zakresu aktywnego poszukiwania pracy;
  • organizacja szkoleń – masz możliwość skorzystania z bezpłatnych szkoleń mających na celu przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie (zmianę zawodu), poszerzania kwalifikacji zawodowych i zdobycie nowych umiejętności poszukiwania i uzyskania zatrudnienia, w tym kursów języka polskiego dla cudzoziemców.

Опубліковувач

Cudzoziemiec może zarejestrować się jako osoba bezrobotna w urzędzie pracy

  • obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej;
  • obywatele państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, nienależących do UE;
  • obywatele państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi (tj. Konfederacja Szwajcarska);
  • cudzoziemcy posiadający w Polsce status uchodźcy;
  • cudzoziemcy posiadający w Polsce zezwolenie na pobyt stały;
  • cudzoziemcy posiadający w Polsce zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
  • cudzoziemcy posiadający w Polsce zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 127, art. 151 ust. 1 lub 2 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach -są to cudzoziemcy, którym udzielono zezwolenia na pobyt czasowy:
    • w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji
    • bądź w celu przeprowadzenia badań naukowych,
    • z powodu posiadania zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE w innym państwie UE w związku z tym, że zamierzają w Polsce wykonywać pracę lub prowadzić działalność gospodarczą, podjąć bądź kontynuować studia lub szkolenie zawodowe, albo wykażą inne okoliczności uzasadniające pobyt w Polsce.
  • cudzoziemcy posiadający w Polsce zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na  pobyt tolerowany;
  • cudzoziemcy korzystający w Polsce z ochrony czasowej;
  • cudzoziemcy, którym udzielono ochrony uzupełniającej w Polsce;
  • cudzoziemcy, którzy posiadają w Polsce zgodę na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 ust. 1 albo art. 126 ust. 1 Ustawy o cudzoziemcach, pod warunkiem, że bezpośrednio przed rejestracją jako bezrobotni byli zatrudnieni w Polsce nieprzerwanie przez okres co najmniej 6 miesięcy,
    są to cudzoziemcy posiadający w Polsce zezwolenie na pobyt czasowy i pracę:
    • w celu wykonywania pracy bądź
    • w celu pełnienia funkcji w zarządzie osoby prawnej, pod warunkiem, że nie posiadają w niej żadnych udziałów lub akcji;
  • cudzoziemcy posiadający wizę wydaną w celu wykonywania pracy w Polsce, pod warunkiem, że bezpośrednio przed rejestracją jako bezrobotni byli zatrudnieni  w Polsce nieprzerwanie przez okres co najmniej 6 miesięcy;
  • cudzoziemcy, będący członkami rodzin obywateli Unii Europejskiej, pozostałych państw EOG lub Konfederacji Szwajcarskiej;
  • cudzoziemcy – członkowie rodzin obywateli polskich, którzy:
    • uzyskali zezwolenie na pobyt czasowy w Polsce albo
po złożeniu wniosku o udzielenie pozwolenia na pobyt czasowy, pobyt stały lub pobyt rezydenta długoterminowego UE przebywają w Polsce na podstawie umieszczonego w paszporcie stempla, który potwierdza złożenie wniosku w terminie i nie zawiera braków formalnych, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku posiadali zezwolenie na pobyt czasowy.

Опубліковувач

Kto spośród cudzoziemców może zarejestrować się w urzędzie pracy jako osoba poszukująca pracy

Jako osoba poszukująca pracy mogą zarejestrować się wszyscy cudzoziemcy, którym przysługuje rejestracja jako osoba bezrobotna, a także dodatkowo:
  • cudzoziemcy, którzy posiadają w Polsce zgodę na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 ust. 1 albo art. 126 ust. 1 Ustawy o cudzoziemcach, są to cudzoziemcy posiadający w Polsce zezwolenie na pobyt czasowy i pracę:
    • w celu wykonywania pracy bądź
    • w celu pełnienia funkcji w zarządzie osoby prawnej, pod warunkiem, że nie posiadają w niej żadnych udziałów lub akcji;
  • cudzoziemcy posiadający wizę wydaną w celu wykonywania pracy w Polsce;
  • cudzoziemcy posiadający w Polsce zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 144, art. 159 ust. 1, art. 160, art. 161, art. 176, art. 186 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 i 5 lub art. 187 ustawy o cudzoziemcach,
    są to m.in. cudzoziemcy posiadający w Polsce zezwolenie na pobyt czasowy:
    • w celu kształcenia się na studiach pierwszego stopnia, studiach drugiego stopnia lub jednolitych studiach magisterskich albo studiach trzeciego stopnia,
    • w celu połączenia się z rodziną, 
    • dla ofiar handlu ludźmi,
    • udzielone ze względu na więzi o charakterze rodzinnym (art. 160 i 161),
    • ze względu na inne okoliczności (określone w art. 186 lub 187, z wyjątkiem członka rodziny rezydenta długoterminowego UE, który jest objęty przepisami art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. g).
  • cudzoziemcy ubiegających się w Rzeczypospolitej Polskiej o udzielenie ochrony międzynarodowej i małżonków, w imieniu których występują z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej, którzy posiadają zaświadczenie wydane na podstawie art. 35 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
cudzoziemcy – członkowie rodzin obywatela polskiego, poszukujący zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub innej formy pomocy określonej w ustawie.

Опубліковувач

Umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym

Dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym zapewniają koordynację systemów zabezpieczenia społecznego obowiązujących w Polsce i drugim umawiającym się państwie. Umowy te poprawiają sytuację świadczeniobiorców w zakresie możliwości nabywania prawa do świadczeń z zabezpieczenia społecznego, gdyż gwarantują ochronę ubezpieczeniową wszystkim osobom objętym zakresem podmiotowym danej umowy. Dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym powodują, że podejmowanie przez polskich obywateli pracy w państwach związanych z Polską taką umową zawsze pozytywnie skutkuje w zakresie nabywania prawa do świadczeń z zabezpieczenia społecznego.

Zawierane przez Polskę dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym oparte są na międzynarodowych standardach w zakresie zawierania tego typu umów, tj.: podstawowych zasadach koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, czyli:
  • zasadzie równego traktowania,
  • zasadzie stosowania jednego ustawodawstwa,
  • zasadzie sumowania okresów ubezpieczenia,
  • zasadzie zachowania praw nabytych (eksportu świadczeń).
Zakres przedmiotowy umów jest zróżnicowany. Zazwyczaj obejmuje on: świadczenia z tytułu starości (emerytury), świadczenia z tytułu niezdolności do pracy (renty inwalidzkie), świadczenia z tytułu śmierci żywiciela rodziny (renty rodzinne), świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, świadczenia chorobowe (zasiłki chorobowe); a jeżeli obie strony wyrażą taką wolę, także świadczenia zdrowotne, zasiłki rodzinne, zasiłki z tytułu bezrobocia.

Опубліковувач

Świadczenia dla bezrobotnych obywateli Ukrainy

Dzięki porozumieniu administracyjnemu w sprawie stosowania dwustronnej umowy międzynarodowej o zabezpieczeniu społecznym zawartej przez Rzeczpospolitą Polską z Ukrainą obywatele tych krajów mogą korzystać z przywilejów w zakresie świadczeń dla bezrobotnych (tzw. koordynacja dwustronna).

Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o zabezpieczeniu społecznym sporządzona w Kijowie dnia 18 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1373) daje podstawę do uwzględniania okresów pracy spełnionych w jednym państwie w celu nabycia świadczeń dla bezrobotnych w drugim państwie.
Szczegółowe warunki, na jakich bezrobotny może skorzystać z postanowień art. 9 Umowy reguluje art. 5 Porozumienia Administracyjnego w sprawie stosowania Umowy.

Zgodnie z art. 9 Umowy:
1) Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem jednego państwa są uwzględniane, jeżeli  jest to niezbędne i jeżeli się one nie pokrywają, przy ustalaniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z ustawodawstwem drugiego państwa, jeżeli osoba zainteresowana posiada okresy ubezpieczenia przebyte bezpośrednio przed utratą pracy zgodnie z ustawodawstwem drugiego państwa.

2) Okres wypłacania zasiłku dla bezrobotnych podlega skróceniu o okres, w którym bezrobotny otrzymywał taki zasiłek na terytorium drugiego państwa w okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem złożenia wniosku.

Art. 5 Porozumienia stanowi, że wnioskodawca przedkłada instytucji właściwej w państwie, gdzie ubiega się o zasiłek dla bezrobotnych, zaświadczenie potwierdzające okresy ubezpieczenia przebyte na terytorium drugiego państwa. Oznacza to, że w przypadku ubiegania się o zasiłek dla bezrobotnych w Rzeczypospolitej Polskiej, to bezrobotny powinien zwrócić się bezpośrednio do ukraińskiej instytucji właściwej o potwierdzenie na odpowiednim formularzu (tj. formularzu UA/PL) okresów ubezpieczenia przebytych na terytorium Ukrainy oraz okresów pobierania w tym kraju zasiłku dla bezrobotnych. Z informacji posiadanych przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej wynika, że funkcję instytucji właściwej do świadczeń z tytułu bezrobocia na Ukrainie pełni Державна служба зайнятості (Państwowa Służba Zatrudnienia).

Rynek Pracy